Liga Walki z Hałasem jest stowarzyszeniem założonym w 1971 r. na Politechnice Poznańskiej.
Statutowym celem Ligi Walki z Hałasem jest uświadamianie zagrożeń jakie powodują hałas i wibracje oraz podejmowanie działań dla ochrony przed hałasem i wibracjami poprzez m.in.:
W 1997r. Liga Walki z Hałasem obchodziła Jubileusz 25-lecia działalności.
W 2011r. Liga Walki z Hałasem osiągnęła wiek 40 lat, niestety, bez obchodów Jubileuszu.
Dalsze lata przynoszą aktywny rozwój badań nad szkodliwością hałasu, głównie w dwóch ośrodkach naukowych: na Uniwersytecie Poznańskim pod kierownictwem prof. Marka Kwieka oraz w Instytucie Medycyny Pracy w Zabrzu pod przewodnictwem prof. med. Jana Grzesika. Efektem tej twórczej działalności była I Ogólnokrajowa Konferencja Przeciwhałasowa, która odbyła się w Warszawie w dniach 6-8 grudnia 1962 roku, zorganizowana przez Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN i Naczelną Organizację Techniczną. Na niej prof. Kwiek zapowiedział powołanie Stowarzyszenia, które by swoją działalnością objęło nie tylko ludzi zajmujących się akustyką profesjonalnie, ale także tych wszystkich, którzy zdają sobie sprawę ze skutków oddziaływania hałasu w środowisku człowieka. Niestety, rok później w katastrofie lotniczej zginął tragicznie profesor Marek Kwiek, a z nim, na szereg lat, myśl o podjęciu walki z hałasem w formie zorganizowanej.
W roku 1968 myśl ta odrodziła się wśród akustyków polskich pani profesor Haliny Ryffert oraz panów profesorów Stefana Czarneckiego i Jerzego Sadowskiego na spotkaniu w Budapeszcie. Ich praca i starania zostały zrealizowane w parę lat później - 17 lutego 1971 roku w Poznaniu na Zjeździe Założycielskim powołano Ligę Walki z Hałasem uchwalając jej statut i wybierając władze.
Pierwszym Prezesem Zarządu Głównego została wybrana pani prof. Halina Ryffert, a siedzibę Liga otrzymała przy Katedrze Akustyki Fizycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przy ul. Libelta 26.
Liga Walki z Hałasem w swej dążności do praktycznej realizacji aktów normatywnych, dotyczących zwalczania hałasu i wibracji walnie przyczyniła się do opracowania materiałów, które stały się podstawą podjętej przez Radę Ministrów Uchwały 169 z 12 sierpnia 1971 r. w sprawie ograniczania hałasu i wibracji w zakładach pracy (Monitor Polski nr 47 poz. 304).
Po tym okresie działalność Ligi zamarła. Ówczesny Wydział Spraw Społeczno-Administracyjnych, organ rejestrujący Ligę, postawił warunek uporządkowania spraw lub rozwiązania organizacji.
Dzięki kilku osobom z kręgu akustyki oraz bezinteresownemu współdziałaniu kilku pracowników ówczesnego Ministerstwa Administracji, Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska (a w szczególności pani mgr T.Tarnawie) Liga przetrwała najgorsze dni i jej działalność została reaktywowana, a "nową" historię Ligi rozpoczęto pisać od II Zjazdu, po wyborze stałego Zarządu w miejsce dotychczasowego Zarządu tymczasowego.
Na II Zjeździe w 1977 roku powołano Rade Naukową Ligi WzH o czteroletniej kadencji oraz wprowadzono poprawki do Statutu. Przewodniczącym Rady Naukowej został prof. Wiktor Zin, a mgr inż. Mirosław Madejski został sekretarzem Rady. Prezesurę Zarządu Głównego powierzono doc. dr med. Tadeuszowi Malinowskiemu.
W grudniu 1979 r. odbył się w Warszawie Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Delegatów LWzH. Na nim Prezes ZG doc. Tadeusz Malinowski przedstawił zebranym wniosek o przeniesienie siedziby Zarządu Głównego Ligi z Poznania do Warszawy. Wniosek przyjęto jednomyślnie i jeszcze w tym samym roku Liga została zarejestrowana w Wydziale Spraw Społeczno-Administracyjnych Urzędu m. st. Warszawy pod numerem 1031. Równocześnie Zjazd zaaprobował nadanie tytułów członka honorowego za wybitne osiągnięcia na niwie zawodowej jak również ogromne zaangażowanie w tworzeniu Ligi WzH profesorom: Ignacemu Maleckiemu, Halinie Ryffert i Jerzemu Sadowskiemu.
Uzyskanie stałej siedziby w Warszawie nie okazało się wcale łatwe. Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki wyraziło zgodę na używanie adresu Ministerstwa - ul. Miodowa 6/8 - jako tymczasowego adresu dla korespondencji Stowarzyszenia do czasu załatwienia własnego lokalu. Sekretariat Ligi mieścił się kątem w prywatnym mieszkaniu kol. Leokadii Niewęgłowskiej, a działalność szkoleniowo-serwisowa aparatury do pomiaru poziomu dźwięku była prowadzona w wyjątkowo trudnych warunkach lokalowych w Zespole Szkół Ekonomicznych przy ul. Gen. Zajączka 7. Zagrożona była również współpraca z firmą Brüel & Kjær, która udostępniała Lidze aparaturę pomiarową oraz materiały z zakresu akustyki i zwalczania hałasu.
Dzięki osobistym staraniom członków Prezydium Zarządu Głównego Ligi w osobach kol. Tadeusza Malinowskiego, Mirosława Madejskiego oraz ministrów Jana Jabłońskiego i Ludwika Ochockiego, po tułaniu się w różnych miejscach, Liga znalazła swoją stałą siedzibę przy ul. Górskiego 7 w Warszawie.
Mimo kłopotów, członkowie Ligi uczestniczyli w opracowaniu Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie ochrony środowiska przed hałasem i wibracjami (Dz.U. nr 24 poz. 90). Rozporządzenie to jest aktem wykonawczym Ustawy o Ochronie i Kształtowaniu Środowiska z dnia 31 stycznia 1980 r. (Dz.U. Nr 3, poz. 6). Należy podkreślić. że udział członków Ligi w pracach nad Rozporządzeniem wniósł wiele nowych wartości, w szczególności doprowadzając do uwzględnienia w nim problemu wibracji. W tym okresie Liga swoim zasięgiem obejmuje cały kraj. Oddziały okręgowe pracują w Szczecinie, Gdańsku, Poznaniu, Warszawie, Łodzi, Częstochowie, Katowicach, Wrocławiu, Rzeszowie, a w trakcie organizacji są Oddziały w Lublinie, Kielcach i Krakowie. Został zgłoszony akces Ligi do Międzynarodowej Organizacji Stowarzyszeń do Walki z Hałasem - AICB.
Kolejny III Walny Zjazd Delegatów LWzH odbył się w Warszawie 26 listopada 1983 r. Nowym Prezesem ZG został doc. dr Witold Straszewicz. Tradycyjnie, swoich najaktywniejszych członków, panią prof. Halinę Skibniewską i pana doktora Ludwika Ochockiego wyróżniono tytułami członka honorowego.
Mając na względzie swe wiodące hasło: "Hałas stał się w XX wieku jednym z najniebezpieczniejszych i podstawowych wrogów człowieka, atakuje każdy organizm w dzień, w nocy, w czasie pracy i wypoczynku", Liga rozwija i realizuje swój program informacji i propagandy za pomocą pogadanek radiowych, wystąpień telewizyjnych, wywiadów i artykułów prasowych oraz własnych wydawnictw.
W latach 1982-1988 zostało przeprowadzone, przez Komisję Szkoleniową, 8 tygodniowych kursów w ośrodku szkoleniowym w Rydzynie, obejmujących swą tematyką:
Zorganizowano kilka wystaw aparatury akustycznej wspólnie z firmą Brüel & Kjær z Danii.
W listopadzie 1987 roku w Warszawie odbył się IV Krajowy Zjazd Delegatów LWzH. Nowym Prezesem został dr inż. Jerzy Motylewski. Tradycyjnie na Zjeździe tym nadano tytuł honorowego członka Ligi prof. Zbigniewowi Engelowi i doc. Witoldowi Straszewiczowi. Na tę kadencję przypada trudny okres przejściowy w działalności Ligi. Transformacja we wszystkich dziedzinach życia w kraju zmieniła również stosunek wielu osób do pojęcia działalności społecznej. Zmalała aktywna działalność Oddziałów, od kwietnia 1991 r. przestał istnieć Zakład Rzeczoznawstwa i Usług Technicznych, powstawały coraz to nowe problemy - również finansowe. Przed władzami Ligi stawało hamletowskie pytanie: "Być albo nie być?"
Nic więc dziwnego, że V Krajowy Zjazd Delegatów LWzH odbył się 8 grudnia 1991 r. w minorowej atmosferze. Poważnie zastanawiano się nad losem Ligi. Mimo niezbyt optymistycznych prognoz, determinacja Delegatów doprowadziła do powołania nowych władz z dotychczasowym Prezesem ZG dr inż. Jerzym Motylewskim. Na nim, na członkach Prezydium oraz na garstce zdeterminowanych członków opierała się działalność Ligi walczącej o przetrwanie trudnego okresu. Na Zjeździe tym tytuł członka honorowego Ligi nadano bardzo zasłużonym i oddanym pracy na jej rzecz paniom Leokadii Niewęgłowskiej i Michalinie Biernackiej oraz profesorowi Per V. Brüel'owi.
Mimo zasadniczych trudności finansowych udało się utrzymać lokal Ligi w Warszawie, zorganizować we współpracy z Ministerstwem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa cztery seminaria tematyczne:
- II Międzynarodowe Seminarium pt. „Oddziaływanie hałasu na środowisko" (listopad 1991),
- I Krajowe Seminarium pt.: „Oddziaływanie hałasów drogowych na środowisko" (styczeń 1993),
- II Krajowe Seminarium pt.: „Oddziaływanie hałasów pojazdów szynowych na środowisko" (październik 1994),
- Seminarium pt. „Wpływ autostrad na klimat akustyczny środowiska" (maj, 1996)
oraz wydrukować materiały seminaryjne.
Na Vl Jubileuszowym Zjeździe Delegatów LWzH w 1996 r. wszyscy byli zgodni, że Stowarzyszenie takie jak Liga w rozwijającym się kraju jest niezbędne. Kolega dr inż. Jerzy Motylewski został wybrany Prezesem na trzecią kadencję, a członkami honorowymi zostali prof. Adam Lipowczan i prof. Tadeusz Malinowski.
W kadencji 1996-2000, pomimo szeregu dalszych trudności łącznie z utratą lokalu na ul.Górskiego 7, zrealizowano m.in. Plan Akustyczny Warszawy, konkurs pt. "Hałas-Nie!" w kilku szkołach podstawowych i średnich w Warszawie, brano udział w imprezach ekologicznych z okazji Dnia Ziemi oraz prowadzono bieżącą działalność konsultacyjno-interwencyjną. Zorganizowano również we współpracy z IPPT i PTA seminarium polsko-japońskie pt. "Quality of human enviroment" (czerwiec 2000 r.). Rozwija się w tym okresie współpraca z firmą SVANTEK Sp. z o.o. - polskim producentem aparatury do pomiarów hałasu i drgań.
VII Krajowy Zjazd Delegatów Ligi Walki z Hałasem odbył się w dniu 2 grudnia 2000 r. w sali konferencyjnej przy ul. ks. J. Popiełuszki 16 w Warszawie. Tytułem członka honorowego Ligi Walki z Hałasem zostali obdarzeni: pani Dobrosława Cybulska-Kornecka, dr inż. Jerzy Miazga, dr inż. Jerzy Motylewski oraz mgr inż. Zbigniew Pusłowski. W wyniku wyborów został wyłoniony nowy Zarząd Główny, który ukonstytuował się w dniu 19.12.2000 r. wybierając na stanowisko Prezesa Zarządu Głównego Ligi Walki z Hałasem kol. dr inż. Andrzeja Chylę.
Od października 2001 r. do stycznia 2006 r. siedziba Ligi, dzięki wsparciu Instytutu Ochrony Środowiska, mieściła się przy ul.Kolektorskiej 4 na terenie IOŚ w pok.5 w pawilonie.
W dniu 26 listopada 2005 r. w sali konferencyjnej przy ul.Królewskiej 27 w Warszawie odbył się VII Krajowy Zjazd Delegatów Ligi Walki z Hałasem, na którym uchwalono nowy statut LWzH, ale nie wybrano nowych władz stowarzyszenia.
IX Nadzwyczajny Zjazd Delegatów Ligi Walki z Hałasem, który odbył się w dniu 22 kwietnia 2006 r. w miejscu jak wyżej, nie przyniósł żadnych rozstrzygnięć.
Dopiero w dniu 30 września 2006 r. na X Nadzwyczajnym Zjeździe Delegatów Ligi Walki z Hałasem wybrano nowe władze stowarzyszenia, które ukonstytuowały się tego samego dnia, i nowym Prezesem Zarządu Głównego Ligi Walki z Hałasem został kol. mgr Mikołaj Kirpluk.
W okresie od stycznia 2006 r. do 2011 r. Liga pozostaje bez lokalu, co spowodowało zastój w działalności.
W dniu 9 października 2010 r. w lokalu firmy JM Jerzy Maciejczyk ul. Bernardyńska 2/74A, 02-904 Warszawa, tymczasowej siedzibie Ligi Walki z Hałasem, został zwołany XI Krajowy Zjazd Delegatów Ligi Walki z Hałasem, ale nie wybrano nowych władz stowarzyszenia z powodu braku quorum.
Powołano Zarząd Tymczasowy w 5-osobowym składzie - wyznaczono termin na XII Nadzwyczajny Zjazd Delegatów Ligi Walki z Hałasem w dniu 24 września 2011r.
W dniu 24 września 2011 r. w sali konferencyjnej firmy SVANTEK przy ul.Strzygłowskiej 81 w Warszawie odbył się XII Nadzwyczajny Zjazd Ligi Walki z Hałasem, na którym wybrano nowe władze stowarzyszenia, które ukonstytuowały się tego samego dnia.
Prezesem Zarządu Głównego Ligi Walki z Hałasem został ponownie kol. mgr Mikołaj Kirpluk.
Siedzibą Ligi był użyczony przez firmę JM Jerzy Maciejczyk lokal przy ul. Bernardyńskiej 2/74A w Warszawie - Liga funkcjonowała tam do początku 2014r.